Τα μονόπετρα σήμερα θεωρούνται σύμβολα δέσμευσης και δίνονται από τον άντρα στη γυναίκα της ζωή του. Εκείνη το φοράει μέχρι την ημέρα του γάμου της στο παράμεσο δάχτυλο του αριστερού χεριού και μετά το γάμο, συνήθως το φοράει στο δεξί μαζί με την βέρα.
Ιστορία μονόπετρου
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα διαμάντια είναι τα δάκρυα των θεών και οι Ρωμαίοι ότι είναι κομμάτια αστεριών. Το πρώτο μονόπετρο που έχει καταγραφεί δόθηκε το 1477 από τον Δούκα Maximillian της Αυστρίας στην Μαρία της Βουργουνδίας. Αργότερα, τον 17ο και 18ο αιώνα, τα μονόπετρα με πολύτιμους λίθους έγιναν πολύ δημοφιλή. Για να ξεχωρίζουν οι βέρες από τα υπόλοιπα δαχτυλίδια τα κοσμούσαν πολύ απλά. Από το 1950 η βιομηχανία των κοσμημάτων άρχισε να προβάλει περισσότερο τα μονόπετρα και τις βέρες, προωθώντας και τα δύο ως απαραίτητα για ένα γάμο. Το 2000 ξεκίνησαν οι ανησυχίες για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων όσον αφορά στην εξεύρεση διαμαντιών. Τότε ιδρύθηκε το World Diamond Council για να εμποδίσει την εκμετάλλευση διαμαντιών ως μέσο πολέμων.
Συμβολισμός μονόπετρου
Αρχικά το μονόπετρο και το διαμάντι, έδειχνε τον πλούτο του άντρα και τη δέσμευσή του να φροντίζει τη γυναίκα που θα παντρευτεί. Τα διαμάντια καθιερώθηκαν ακόμη περισσότερο απο τα αληθή σλόγκαν ''τα διαμάντια είναι παντοτινά'' και ''δαχτυλίδι της αιωνιότητας''.
